ΕΠΙΛΟΓΗ EYELANDS
Διηγήματα που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό «Ιστορίες του 2011»Βασίλης Δρούγας - Ο κύριος Τσαν της Φουκουσίμα
Ο κύριος Τσαν ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος που ζούσε με την οικογένειά του στα περίχωρα της Φουκουσίμα μιας καθόλα αναπτυγμένης πόλης της Ιαπωνίας . Είχε κτίσει το σπίτι του μόνος του σε μια περιοχή όπου διατηρούσε ένα όμορφο αγρόκτημα και έσπερνε κρεμμύδια.
Δούλευε με την οικογένειά του στο κτήμα και κάθε φορά που έβγαζε την καινούργια του σοδειά, έρχονταν ένα μεγάλο φορτηγό και φόρτωνε τα κρεμμύδια του μεταφέροντάς τα σε όλο το νησί της Ιαπωνίας.
Όλοι στη χώρα έτρωγαν από τα κρεμμύδια του Κου Τσαν και της οικογένειάς του.
Είχε γίνει τόσο γνωστός που πήγαιναν στο αγρόκτημά του να τον επισκεφθούν μεγάλες εταιρείες και σχολεία και να μάθουν πως τα κρεμμύδια του ήταν τόσο νόστιμα.
Μια μέρα ο κος Τσαν σηκώθηκε ως συνήθως πολύ πρωί για να ελέγξει τα φυτά του στο αγρόκτημα.
Ένα μικρό Μπονζάι στην είσοδο του κτήματος είχε γείρει λες και κάτι το χτύπησε τη νύχτα.
Κακό σημάδι σκέφτηκε καθώς κοντοστάθηκε και το κοίταξε σαν να ήθελε να το ρωτήσει τι θα συνέβαινε.
Καθώς ο κος Τσαν προχωρούσε με μικρά βήματα ανάμεσα στα καμαρωτά του κρεμμύδια ξαφνικά η γη άρχισε να σείεται δυνατά κάτω από τα πόδια του.
Ένας μεγάλος σεισμός είχε κάνει τη γη να σείεται ανακατεύοντας το χώμα λες και μια τεράστια μηχανή δούλευε κάτω από το έδαφος.
Ο κος Τσαν είχε ζήσει στα παιδικά του χρόνια ένα μεγάλο σεισμό με τους γονείς του και τότε ήταν που είχε μείνει μόνος.
Ο σεισμός είχε καταστρέψει όλα τα υπάρχοντά τους.
Αυτός και τα αδέρφια του συνέχισαν μόνοι στη ζωή και αυτός έφτασε σήμερα να έχει μια πολύ όμορφη οικογένεια.
Δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος στα πόδια του λες και το χώμα προσπαθούσε να καταπιεί τα πάντα.
Η σοδειά του είχε να αναποδογυρίσει και τα εκλεκτά του κρεμμύδια δεν ξεχώριζαν καθόλου μέσα από το ανακατεμένο χώμα.
Φοβήθηκε πάρα πολύ και γύρισε να κοιτάξει προς τα πίσω να δει το σπίτι του όλοι κοιμούνταν εκείνη την ώρα.
Ο μεγάλος σεισμός όμως τους έκανε να ξυπνήσουν.
Είχαν βγει όλοι τους έξω και φώναζαν το όνομα του έντρομοι.
Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη μόνο κατόρθωσε να σηκώσει το χέρι του ψηλά να δουν ότι ήταν καλά.
Τότε με τη λιγοστή δύναμη που είχε μείνει μέσα του πατώντας στις άκρες των δακτύλων του σαν να τον φόβιζε η γη που σείονταν κάτω από τα πόδια του έκανε μερικά βήματα να πλησιάσει προς τους δικούς του.
Γύρισε κοίταξε το αγρόκτημά του και μερικά δάκρυα κύλησαν από τα κουρασμένα μάτια του.
Δεν κατόρθωσε να κάνει πολλά βήματα και η γη έδειξε τη μεγάλη της δύναμη ξανά.
Ένα μεγάλο ταρακουνητό που συνεχίστηκε για πολύ ώρα τον έκανε να χάσει την ισορροπία του.
Τότε κατάλαβε τι ήταν αυτό που θα ακολουθούσε, σηκώθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προσπαθώντας να σταθεί στα πόδια του και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του.
Κάτι άσχημο ένοιωθε ότι θα γίνει.
Δεν ήθελε να συμβεί ξανά αυτό που του είχε συμβεί όταν ήταν σε μικρή ηλικία.
Τότε ήρθε ένας άλλος ακόμα πιο μεγάλος σεισμός που έκανε το σπίτι τους να κουνιέται αριστερά δεξιά χωρίς να μπορεί να αντισταθεί.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα κατέρρευσε χωρίς να μπορεί να αντέξει μπροστά στη οργή της φύσης που έκανε τα πάντα να κουνιούνται.
Ήταν λες και ένας μεγάλος δράκος κουνούσε το κορμί του για να βγει από το χώμα.
Μέσα ήταν ακόμα κάποιοι από την οικογένειά του.
Όταν ήρθε κοντά είδε ότι έλειπε η γυναίκα του με την οποία είχε ζήσει τόσα χρόνια κτίζοντας τα πάντα από το μηδέν.
Μέσα σε λίγη ώρα από τότε και προτού καλά – καλά συνέλθει από το μεγάλο κακό ακούγονταν οι σειρήνες της Φουκουσίμα που ειδοποιούσαν για ένα μεγάλο τσουνάμι.
Αυτό ήταν σκέφτηκε, όλα θα τελείωναν σύντομα .
Ήταν η ίδια καταστροφή που είχε συμβεί προ πολλού στην οικογένειά του.
Τώρα όμως δεν μπορούσε να κάνει πίσω ήξερε πολύ καλά τι θα συμβεί.
Έπρεπε πολύ γρήγορα να αφήσει ότι είχε δημιουργήσει, το σπίτι του, το κτήμα του, τα φυτά του και τη γυναίκα του στα συντρίμμια σκοτωμένη και να φύγει.
Κανένας δεν έρχονταν να τους βοηθήσει.
Ένας τόσο γνωστός σαν τον Κο Τσαν σε όλη την Ιαπωνία και είχε μείνει μόνος χωρίς να μπορεί να μιλήσει σε κανέναν για το κακό που του συνέβαινε.
Αυτό που σκέφτηκε ήταν να μαζέψει τα παιδιά του και να πάρει κάτι μαζί του αφήνοντας πίσω τα πάντα αλλιώς θα χάνονταν όλοι.
Ταλαιπωρημένος και με πόδια που έτρεμαν γύρισε γρήγορα προς το κτήμα του, έσκυψε έμπηξε το χέρι του στο χώμα έβγαλε ένα κρεμμύδι με λίγο χώμα το έβαλε σε μια σακούλα και το πήρε μαζί του.
Το έχωσε μέσα στον κόρφο του και το ασφάλισε να μη το χάσει.
Γύρισε γρήγορα πίσω, μάζεψε τα δύο παιδιά του κοντά του τους έδωσε γρήγορα- γρήγορα μερικές συμβουλές και έτρεξαν στο αυτοκίνητο παίρνοντας μερικά λαχανικά μια μεγάλη κουλούρα ψωμί και λίγα φρούτα από όσα μπορούσαν να βρουν πεταμένα εδώ και εκεί στα συντρίμμια της κουζίνας του σπιτιού τους.
Τα έβαλε όλα σε μια μεγάλη υφασμάτινη τσάντα και ξεκίνησαν το ταξίδι της φυγής.
Ο Κος Τσαν οδηγούσε με μάτια βουρκωμένα προσπαθώντας να δει από το ασταμάτητο κλάμα μέσα από τα μισόκλειστα σχιστά μάτια του.
Τα δύο παιδιά του φοβισμένα είχαν μαζευτεί στην πίσω δεξιά άκρη του αυτοκινήτου κλαίγοντας και φωνάζοντας για τη μαμά τους.
-
Ο Κος Τσαν δεν προλάβαινε να τους εξηγήσει και πολλά μάλλον δεν έπρεπε για να μπορέσουν τουλάχιστον να σωθούν από την καταστροφή.
Περνώντας υποχρεωτικά από την παραλία με μεγάλη ταχύτητα κατάλαβε ότι η καταστροφή ήταν πολύ μεγάλη όταν είδε το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα να βγάζει καπνούς.
Είχε ακούσει παλιότερα σε συζητήσεις στο τοπικό καφενείο ότι το εργοστάσιο ήταν επικίνδυνο σε περίπτωση σεισμού και η ραδιενέργεια θα σκέπαζε τα πάντα.
Μάλλον αυτό θα είχε συμβεί και τώρα.
Σκέφτονταν τη γυναίκα του τα παιδιά του, το σπίτι του, τα υπάρχοντά του, τους κόπους του, το όμορφο κτήμα του και τα κρεμμύδια του που είχε αγωνιστεί χρόνια να τα βελτιώσει και να τα κάνει τόσο νόστιμα .
Το μπονζάι που είχε στην είσοδο του κτήματος είχε γύρει και προμήνυε την καταστροφή άλλη μια φορά το είχε ξαναδεί αυτό όταν έχασε τους γονείς του τότε που συνέβη το ίδιο όταν ήταν μικρός.
Από μακριά έβλεπε το τσουνάμι να έρχεται αλλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει άλλο δρόμο.
Μέσα σε λίγα λεπτά το τσουνάμι είχε φτάσει στην παραλία και είχε χτυπήσει δυνατά στο πυρηνικό εργοστάσιο.
Το κύμα κατευθύνθηκε εναντίον τους, πέρασε με μεγάλη ορμή από πάνω τους ενώ το αυτοκίνητο κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα.
Ο Κος Τσαν οδηγούσε την οικογένειά του στο πουθενά, αλλά έπρεπε να τα καταφέρει.
Καθώς είχε περάσει πολλές φορές το δρόμο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει και με κλειστά μάτια και αυτό ακριβώς έκανε.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν χαθεί τα πάντα.
Δεν υπήρχε τίποτε που να θυμίζει τα παλιά.
Το αυτοκίνητο με την οικογένεια του Κου Τσαν σπρώχτηκε βίαια από τα κύματα σε ένα λόφο αλλά είχαν όλοι ευτυχώς τραυματιστεί ελαφρά.
Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί την τόσο μεγάλη μανία της φύσης για καταστροφή.
Ο Κος Τσαν είχε μεγάλη δύναμη μέσα του.
Η εκπαίδευσή του στο Μπουσίντο από μικρός τον είχε κάνει πολύ δυνατό.
Πετάχτηκε από το αυτοκίνητο, έπιασε με τα δυνατά του χέρια τα παιδιά του και περνώντας την μεγάλη υφασμάτινη τσάντα στο λαιμό του, πήρε το δρόμο της φυγής.
Που θα πήγαινε όμως;
Η ραδιενέργεια και το κύμα νερού είχαν σπείρει τον όλεθρο παντού.
Όλα είχαν μολυνθεί.
Σκέφτηκε τα δύο του παιδιά και το κρεμμύδι του.
Αυτά είχε ακόμα στη ζωή και έπρεπε να παλέψει να τα κρατήσει ζωντανά.
Στηρίχθηκε καλά στα πόδια του και κατηφόρισε να βρει άλλο μέσο να φύγει.
Ένοιωθε μια πίκρα στο σάλιο του, ήξερε ότι ήταν από τη ραδιενέργεια όμως δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να ζήσουν.
Σε κάθε σημείο υπήρχε αποτυπωμένη η καταστροφή.
Παντού σκορπισμένα συντρίμμια και ψάρια από τη θάλασσα που είχαν βγει στη στεριά.
Άνθρωποι έκλαιγαν για τους συγγενείς τους και κάθε τι τριγύρω έδειχνε την καταστροφή.
Όποιον συναντούσε του έλεγε μια δυο λέξεις και ξανά χρησιμοποιώντας την τελευταία δύναμη που του απόμεινε προχωρούσε στο πουθενά.
Η προσπάθειά του σταμάτησε όταν ξέμεινε από δύναμη.
Λιποθύμησε γέρνοντας σε ένα ανάχωμα κρατώντας τα δύο του παιδιά σφιχτά στην αγκαλιά του.
Μετά από πολύ ώρα ένα σωστικό συνεργείο που άκουσε το κλάμα των παιδιών, τους περισυνέλεξε και τους οδήγησε σε ένα νοσοκομείο.
Αφού τους δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες και λίγο ζεστό τσάι τους οδήγησαν σε ένα λεωφορείο που θα τους πήγαινε στο Τόκιο.
Η θλίψη, η αγωνία και η κόπωση ήταν ζωγραφισμένα στα μάτια και των τριών.
Όταν έφτασαν στο Τόκιο τηλεφώνησε σε έναν έμπορα που συνεργαζόταν και του ζήτησε να τον βοηθήσει να βρει ένα μέρος για να μείνει λίγες μέρες με τα παιδιά του .
Ο έμπορας που εκτιμούσε πολύ τον Κο Τσαν του πρόσφερε το εξοχικό του στο μικρό αγρόκτημα και του είπε να μείνει όσο θα ήθελε με τα παιδιά του.
Έπρεπε να σώσει ότι του είχε απομείνει και τη μεγάλη του αγάπη τα παχιά νόστιμα κρεμμύδια του.
Κοίταξε στον κόρφο του βάζοντας το δεξί του χέρι αν το αγαπημένο του κρεμμύδι είχε σωθεί.
Ένα αυτοκίνητο έφτασε μέσα σε λίγη ώρα, τους πήρε και τους πήγε στο κτήμα.
Τουλάχιστον εκεί θα ήταν ασφαλείς, όσο χρόνο διαρκούσε η καταστροφή.
Έβαλε το χέρι του στις πλάτες των παιδιών του και δάκρυσε.
Ήταν η αρχή του πολεμιστή να παίρνει δύναμη από την καταστροφή.
Το ίδιο συνέβαινε και με τον Κο Τσαν.
Η ραδιενέργεια είχε φτάσει παντού είχε καταστρέψει τα πάντα στην περιοχή του, αυτό διάβασε κλεφτά στους τίτλους της τηλεόρασης, σε μια βιτρίνα καθώς περνούσαν από έναν κεντρικό δρόμο του Τόκιο.
Το αόρατο πέπλο της καταστροφής για το οποίο είχε μάθει πολλά στο σχολείο της Φουκουσίμα πλανιόνταν πάνω από τη γη του, όλοι θα χάνονταν από την αόρατη μόλυνση.
Όταν έφτασαν στο κτήμα τους οδήγησε κάποιος στο σπιτάκι των επισκεπτών όπως είχε δώσει εντολή ο Κος Σάικο ο έμπορας που συνεργάζονταν μαζί του.
Αν και το σπίτι είχε όλες τις ανέσεις αισθάνονταν ξένος και κάθισε στο πάτωμα με σταυρωμένα τα πόδια μαζί με τα παιδιά του που ήταν καταβεβλημένα.
Ήρθε ένας γηραιός κύριος του συστήθηκε και του ανακοίνωσε ότι ο μεγάλος έμπορας Σάικο θα του χάριζε μια μεγάλη έκταση να συνεχίσει τη ζωή του εκεί και το μικρό σπίτι για να μείνει όσο ήθελε.
Αυτό του απάλυνε για λίγο τη θλίψη αλλά δεν μπορούσε να αντέξει τη συμφορά.
Σε δύο μέρες ο κος Σάϊκο έστειλε γιατρό να επισκεφθεί το κτήμα και να εξετάσει τον Κο Τσαν και τα παιδιά του.
Όταν τελείωσε ο γιατρός κούνησε το κεφάλι πήρε μια βαθειά εισπνοή και του σύστησε να πάρει χάπια, προληπτικά μήπως είχε προσβληθεί από τη ραδιενέργεια.
Ο κος Τσαν αποφάσισε να φυτέψει το κρεμμύδι που είχε φέρει μαζί του για να βγάλει χρήματα.
Βρήκε ένα καλό κομμάτι γης με γόνιμο χώμα και έβαλε το κρεμμύδι που φύλαγε στον κόρφο του απαλά αγκαλιάζοντάς το με τα δύο του χέρια.
Έκανε και μια προσευχή και του έριξε λίγο νερό γύρω – γύρω με πολλή αγάπη.
Σε λίγες μέρες το κρεμμύδι του πετάχτηκε από το χώμα αλλά ήταν παράξενο.
Όταν το είδε κατάλαβε, είχε φέρει μαζί του ένα μολυσμένο κρεμμύδι από τη ραδιενέργεια.
Είχε βγάλει παράξενα φύτρα και φύλλα που κοκκίνιζαν με μια αγκαθωτή επιφάνεια που δεν θύμιζε με τίποτε τα όμορφα κρεμμύδια που είχε στη Φουκουσίμα.
Ήξερε ότι είχε προσβληθεί από τη ραδιενέργεια και αυτός και η οικογένειά του και το κρεμμύδι του.
Όταν ο γιατρός ξαναήρθε να τους εξετάσει, τον πήγε στον κρεμμυδόκηπο.
Ο γιατρός πήρε ένα δείγμα στην τσάντα του και τους έγραψε σε ένα χαρτί να κάνουν εξετάσεις.
Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα έδειχναν ότι ο ίδιος είχε λίγες μέρες ζωής, τα παιδιά του είχαν γλυτώσει.
Το αγαπημένο του κρεμμύδι ήταν μολυσμένο και ραδιενεργό.
Σύντομα η υγεία του εργατικού Ιάπωνα χειροτέρεψε.
Ο κος Τσαν με χαμόγελο όπως πάντα αν και η θλίψη του ήταν πολύ μεγάλη ζήτησε να του φέρουν το κρεμμύδι που είχε φέρει από την πατρίδα του.
Ένας κύριος το έβγαλε από το χώμα και του το έφερε.
Το αγκάλιασε, δάκρυσε και πέθανε ήρεμος αλλά θλιμμένος.
Όμως δεν έφταιγε αυτός είχε κάνει ότι μπορούσε.
**ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δρ. Βασίλης Δρούγας σπούδασε Φυσικός στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη συνέχεια πήρε το Μάστερ με «Άριστα», στην Έρευνα της Διδακτικής της Φυσικής από το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Αναγορεύτηκε Διδάκτωρ με «Άριστα» στη Βιοφυσική και την Εργοφυσιολογία από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας, και επίσης Μαθήματα εξειδίκευσης στις τεχνολογίες της εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο της Indiana των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ειδικεύτηκε στις Ασύρματες Τηλεπικοινωνίες στο Cleveland Institute of Electronics CIE του Ohio ΗΠΑ.
Δημοσίευσε περισσότερες από 70 επιστημονικές εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία έρευνας και σε πρακτικά συνεδρίων με τη διαδικασία κρίσης και πρότυπες επιστημονικές εργασίες σε διεθνή και παγκόσμια συνέδρια σε Διεθνές Ακαδημαϊκό επίπεδο.
Έχει γράψει περισσότερα από 300 άρθρα γενικού επιστημονικού και παιδαγωγικού ενδιαφέροντος σε εφημερίδες περιοδικά και ερευνητικούς τόμους βιβλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και περισσότερα από 30 ολοκληρωμένα Βιβλία μερικά από τα οποία διδάσκονται στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τιμήθηκε διεθνώς με τον τίτλο Hall of Fame Award και διεθνή Επιστημονικά βραβεία από διεθνείς οργανισμούς η Βιογραφία του έχει εισαχθεί σε πολλούς τιμητικούς τόμους σε πολλές χώρες.
Διδάσκει στο ΤΕΙ Ηπείρου και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση
