ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΟΥ ΣΟΥ

<><>

<><>

	25.1
	ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΟΥ ΣΟΥ Το Wushu, ένα από τα παλιά τιμημένο άθλημα στη Κίνα τόσο πίσω στο χρόνο όσο οι οικογενειακές κοινότητες στις πρωτόγονες κοινωνίες. Την εποχή εκείνη, εμφανίστηκαν το “Xi” (άθλημα) της Jaodi (πάλης) και το “Wu” (χορός ή άσκηση) του “Ganqi” (τσεκούρι και ασπίδα). Αυτά είναι τα παλαιότερα έμβρυα του Wushu, που χρησίμευσαν σαν μέσα για την επίτευξη υγείας, για θεραπεία από ασθένειες, για μακροζωία, για ανάπτυξη μαχητικής θέλησης, για εκπαίδευση σε στρατιωτικές ικανότητες στα μέλη αυτών των κοινωνιών. Κατά τη διάρκεια των δυναστειών Shang και Zhou, εμφανίστηκαν δραστηριότητες του Wushu, που χρησίμευσαν σαν μέσα εκπαίδευσης στρατιωτών και σαν μάθημα, όπως και κατά τη διάρκεια των κρατικών πολεμικών περιόδων δόθηκε έμφαση στις εφαρμογές για το πεδίο της μάχης. Για την επιλογή στρατιωτών, ο διαγωνισμός “Jiao” (πάλης) γινόταν κάθε χρόνο την άνοιξη και το φθινόπωρο. Τότε η δραστηριότητα μάχης με σπαθί έγινε πολύ δημοφιλής. Κατά τη διάρκεια των δυναστειών Qin και Han, αθλήματα χορού παρόμοια με τις ασκήσεις ρουτίνας, όπως το παιχνίδι του πλατύστομου σπαθιού, του τσεκουρομάχαιρου, του σπαθιού, του κονταριού με διπλό τσεκούρι, εμφανίστηκαν διαδοχικά. Δραστηριότητες, όπως η μάχη με γυμνά χέρια, ο διαγωνισμός πάλης και η μάχη με σπαθί αναφέρονται στα “Χρονικά των τεχνών” / “βιβλίο Han”: “Βιογραφία του Αυτοκράτορος Wu” / “βιβλίο Han και πρόλογος” / “σε παραβολή”. Κατά τη διάρκεια των δυναστειών Tang και Sung με συμμετοχή πολιτών δημιουργήθηκαν πολλές οργανώσεις Wushu, όπως η σχολή Yinglue (παιχνίδι του ραβδιού) η σχολή τοξοβολίας, η σχολή Xiangpu (παρόμοιο με το σημερινό σούμο) και Xiangpu καλύβα κ.λ.π. Εμφανίστηκαν επίσης οι ονομαζόμενοι Luqi, άνθρωποι που κέρδιζαν τη ζωή τους παρουσιάζοντας στους δρόμους; “Άσκηση στις γροθιές”, “Κλωτσιές”, “Άσκηση στο ραβδί”, “Παιχνίδι του ράβδιού”, “Χορός με σπαθί και δόρυ”, “Χορός του σπαθιού”, “ Δόρυ και ασπίδα”, “Σπάθι και ασπίδα”. Επειδή ήταν δημοφιλής, η μάχη με γυμνά χέρια και το σούμο εμφανίστηκε το είδος διαγωνισμού Leitai (μια ανοιχτή παλαίστρα για συναγωνισμό). Υπήρχαν διαιτητές και απλοί αγωνιστικοί κανόνες γι’ αυτούς τους ήδη υπάρχοντες διαγωνισμούς και οι νικητές αμείβονταν γενναιόδωρα. Σκήνες πάλης και μάχης αναφέρονται στο “χρονικά πάλης” του Tiaoluzi. Η πυγμαχία και το παιχνίδι των όπλων αναφέρονται στην ιστορία ως εξής: 32 φόρμες, πυγμαχία 6 βημάτων, πυγμαχία του πιθήκου, πυγμαχία Bazi, πυγμαχία Si, πυγμαχία Shaolin, εσωτερική πυγμαχία, ραβδί του Yudayou, ραβδί Qingtian (πράσινο χωράφι), ραβδί Shaolin, ραβδί του Zhang, δόρυ του Yang, δόρυ του Ma, μικρό ακόντιο του Li, καλάμι του Sha, δόρυ του Liuhe, δόρυ του Emei, δόρυ Shaolin, απλό πλατύστομο σπαθί, διπλό πλατύστομο σπαθί, πλατύστομο σπαθί Yanyue, 24 φόρμες με σπαθί κ.λ.π. : Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Qing με την ανάπτυξη της πυγμαχίας και του παιχνιδιού των όπλων, διαμορφώθηκαν σταδιακά διάφορες σχολές γι’ αυτό, όπως Taijiquan, Xingyi Quan, (πυγμαχία φόρμας και θέλησης), Baguazhang (8 διαγράμματα παλάμης). Διαμορφώθηκε σύστημα πάλης και αναπτύχθηκε επίσης η μάχη με γυμνά χέρια. Το καιρό της Δημοκρατίας της Κίνας (1912 - 1949) εμφανίστηκαν παλλές οργανώσεις Wushu με τη μορφή πυγμαχικών συλλόγων όπως η Εταιρεία των δεξιοτεχνών των πολεμικών τεχνών και η Εταιρεία φυσικής αγωγής. Η αθλητική Εταιρεία Jingwu ιδρύθηκε στη Σαγκάη το 1910 και διαδοχικά ιδρύθηκαν η Κινέζικη Εταιρεία δεξιοτεχών πολεμικών τεχνών και η πυγμαχική. Εταιρεία Zhirou. Αυτοί οι σύλλογοι Wushu επέδρασαν σημαντικά στη διάδοση και την εξέλιξη του Wushu. Το 1928 ιδρύθηκε από τη δημοκρατική κυβέρνηση στο Nanjing το Κεντρικό Ιστιτούτο Wushu. Μετά απ’ αυτό ιδρύθηκαν τοπικά Ινστιτούτα Wushu σε πόλεις, επαρχίες, πρωτεύουσες επαρχιών. 2 εθνικά πρωταθλήματα οργανώθηκαν από το Κεντρικό Ινστιτούτο το 1928 και το 1933 στο Nanjing όπου διεξήχθη συναγωνισμός σε μακρά όπλα, κοντά όπλα, ελεύθερη πυγμαχία και πάλη. Το 1939 οργανώθηκε Κινέζικη αποστολή Wushu για να επισκεφθή την Ανατολική Ασία. Το ίδιο έτος η Κινέζικη ομάδα Wushu πραγματοποίησε επίδειξη στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, το Wushu αποτέλεσε στοιχείο της σοσιαλιστικής κουλτούρας, της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού για το λαό και εξελίχθηκε θεαματικά.. Το 1953 κατά την εθνική επίδειξη παραδοσιακών αθλημάτων στο Tianjin το Wushu ήταν το κύριο άθλημα. Το Wushu χαρακτηρίστηκε κανονικό μάθημα για το τμήμα φυσικής αγωγής των τοπικών αθλητικών Ινστιτούτων. Το 1956 ιδρύθηκε στο Πεκίνο η Κινέζικη Ομοσπονδία Wushu.Έτσι το Wushu μεταβλήθηκε σε επίσημο αθλητικό γεγονός. Η πρώτη διατύπωση “Κανόνων συναγωνισμού του Wushu” συντάχθηκε από τη Κρατική Επιτροπή φυσικής αγωγής και αθλητισμού το 1958. Ασκήσεις ρουτίνας όπως το απλοποιημένο Taijiquan, Changquan, το παιχνίδι του πλατύστομου σπαθιού, το παιχνίδι του σπαθιού, το παιχνίδι του ακοντίου, το παιχνίδι του ραβδιού, ανώτερου μέσου και στοιχειώδους επιπέδου, δημοσιεύθηκαν διαδοχικά και βοήθησαν πάρα πολύ στη δημοτικότητα και την εξάπλωση του Wushu. Το γενικό και το ειδικό κυβερνητικό πρόγραμμα ανάπτυξης του Wushu που εκπονήθηκαν πρόσφατα από το πρώτο Εθνικό Συνέδριο Wushu που έγινε στο Πεκίνο το 1982, επέφεραν ανάπτυξη του Wushu σε νέα κλίματα. Υπό την αιγίδα της Κινέζικης φυσικής αγωγής, της Επιτροπής Αθλητισμού και της Κινέζικης Ομοσπονδίας Wushu ιδρύθηκαν ομοσπονδίες Wushu, σχολές Wushu, σύλλογοι Wushu, εταιρείες έρευνας, ομάδες Wushu από αθλητικές σχολές ερασιτεχνών, διδακτικά κέντρα, σε πόλεις και διάφορες περιοχές, διαμορφώνοντας ένα δίκτυο δραστηριοτήτων Wushu για τις μάζες και ένα φαρδύ μοναπάτι για την εξέλιξη του Wushu. Όλα τα σχολεία έκαναν το Wushu μέρος της φυσικής αγωγής. Σύλλογοι Wushu και ομάδες οργανώθηκαν σε μερικά κολλέγια και πανεπιστήμια. Η ειδικότης του Wushu άρχισε να διδάσκεται σε Ινστιτούτα Φυσικής Αγωγής σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Το πτυχίο Master για το Wushu ορίσθηκε από το Συμβούλιο Επικρατείας το 1984. Εγκρίθηκε από τη Κινέζικη Κυβέρνηση η ίδρυση του Κινέζικου Ινστιτούτου Έρευνας για το Wushu το 1986 με υψηλού επιπέδου αρμοδιάτητα για τη διενέργεια ακαδημαϊκής και τεχνικής έρευνας για το Wushu. Για να μεταλαμπαδεύσει και να εξελίξει αυτή τη πολύτιμη πολιτιστική κληρονομιά διεξήχθει μια εθνικού εύρους έρευνα για να αποκαλύψει τη κατάσταση γενικά του Wushu στη Κίνα. Η εργασία ανακάλυψης, συλλογής και συγκόλλησης υπήρξε επιτυχής. Με βάση αυτά ολοκληρώθηκαν και εκδόθηκαν τα βιβλία “Λεπτομερής σκιαγραφία της Ιστορίας του Κινέζικου Wushu”, “Αρχεία της Κινέζικης Πυγμαχίας και οπλομαχίας” Ο συναγωνισμός σε πειραματικό επίπεδο στην ελεύθερη πυγμαχία ξεκίνησε το 1979 και εξελίχθηκε σε αθλητικό γεγονός το 1989. Με σκοπό τη συμβολή στην υγεία και την ευεξία του ανθρώπινου όντος και την εγκαθίδρυση του Wushu σαν ένα αθλητικό γεγονός για την ανθρωπότητα, η προβολή του αθλήματος στο εξωτερικό πραγματοποιήθηκε μετά το 1983 μέσω προγραμμάτων “βήμα προς βήμα” Η κεντρική και οι τοπικές διοικήσεις, έστειλαν αποστολές Wushu, ομάδες, δασκάλους και ειδικούς στο εξωτερικό για να κάνουνε επιδείξεις και διαλέξεις. Το πρώτο Διεθνές Τουρνουά Wushu διεξήχθη στο Xian το 1985, και σχηματίσθηκε η Προκαταρκτική Επιτροπή για τη Διεθνή Ομοσπονδία Wushu. Το 1986 το δεύτερο Διεθνές Τουρνουά Wushu διεξήχθη στο Tianjin. Το 1987 διεξήχθη το πρώτο πρωτάθλημα Ασίας Wushu στο Yokohama της Ιαπωνίας και ιδρύθηκε η Ασιατική Ομοσπονδία Wushu. Το 1988 διεξήχθησαν στην Κίνα το Διεθνές Φεστιβάλ Wushu και ο Διεθνής Διαγωνισμός και το Διεθνές Τουρνουά ελεύθερης πυγμαχίας στο Hangrhan και το Shenrshen, που διαμόρφωσαν την ελεύθερη πυγμαχία σε άθλημα με κανονισμούς στη διεθνή αρένα. Το δεύτερο Ασιατικό Πρωτάθλημα Wushu έγινε στο Hong Kong το 1989. Το 1990 στους ΧΙ Ασιατικούς αγώνες στο Πεκίνο το wushu εισήχθη ως επίσημο άθλημα. Ομάδες Wushu από 11 χώρες και περιοχές συμμετείχαν στο διαγωνισμό Wushu. Το ίδιο έτος επισήμως ιδρύθηκε η Διεθνή Ομοσπονδία Wushu. Όχι μόνο έλαβε το Wushu μεγάλη ανάπτυξη στη χώρα του τη Κίνα, αλλά επίσης βαθμιαία υλοποιήθηκε ο μεγάλος στόχος “η διάδοση παγκοσμιώς του Κινέζικου Wushu”. Το Κινέζικο Wushu έχει ταξινομηθεί σε δύο μείζονες κατηγορίες με κριτήριο τη μορφή της άσκησης ρουτίνας και την ελεύθερη πυγμαχία. 1) Οι ασκήσεις ρουτίνας Οι ασκήσεις ρουτίνας του Wushu που πραγματοποιούνται είτε με γυμνά χέρια είτε με όπλα, ή με “set“ μάχης περιλαμβάνουν κλωτσιές, χτυπήματα, κινήσεις ρίψης, αρπαγής, χτυπήματος και σπρωξίματος μέσα σε set ασκήσεως ρουτίνας σύμφωνα με ορισμένους κανόνες και πρότυπα που περιλαμβάνουν ποικίλους συνδιασμούς επίθεσης και άμυνας, προώθησης και υποχώρησης, δυναμικές και στατικές θέσεις, ταχύτητα και βραδύτητα, σκληρότητα και απαλότητα, σταθερότητα και αδειοσύνη κ.λ.π. Α) Ασκήσεις Wushu με γυμνά χέρια: Σ΄αυτή τη κατηγορία ανήκουν όλες οι τεχνικές μάχης με γυμνά χέρια, που περιλαμβάνουν Changquan (Chanquan και Huaquan) taijiquan, nanquan, Xingyiquan, banguazhang, bajiquan, tonghiquan, fanziquan, pignaquan, chnojiaoquan, ditangquan, xiangxingquan, κ.λ.π. α) Changquan που περιλαμβάνει chanquan και huaquan, είναι μια μεγάλη σχολή το Wushu, που χρησιμοποιεί τις τρείς φόρμες παλάμης quan zhang και gai και τις πέντε στάσεις gongbu, mabu, xubu και xiebu. Χαρακτηρίζεται από άνετες και ανοιχτές στάσεις γρήγορες και δυνατές κινήσεις και καθαρό ρυθμό. Χρησιμοποιεί τεχνικές άλματος, κυλισμάτων και πτώσεων. Το Chaquan το huaquan και άλλες μορφές του changquan καθένα απ’ αυτά έχει μοναδικό στύλ και τα δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα. β) Το Taijiquan είναι μαλακό ελαφρά και αργή άσκηση με γνωρίσματα τις συνεχείς, τις κυκλικές και ρέουσες κινήσεις. Διάφορα στο taijiquan φανερώνουν διαφορετικές απόψεις. γ) Το Nanquan περιλαμβάνει όλες τις σχόλες Wushu που είναι δημοφιλείς στη Νότια Κίνα. Υπήρξε μια ποικιλία σχολών και στύλ όπως των οικογενειών Hang, Liu, Lai, Li και Mo στην επαρχία Gnangdong και των σχολών Yongchun και Wuzu στην επαρχία Fujian. Καθένα απ’ αυτά παρουσιάζει τα δικά του γνωρίσματα παρ’ όλα τα κοινά σημεία, της ισχυρής εκκένωσης δύναμης την σταθερότητα και τη στερεότητα της εργασίας των ποδιών, τις κοφτές κινήσεις, τη σωστή τοποθέτηση του σώματος για να είναι έτοιμο να αντιδράσει σε επίθεση από κάθε διεύθυνση. Οι αθλητές που επιδεικνύουν το Nanquan συχνά κραυγάζουν και τεντώνουν τους μυς τους όταν εφαρμόζουν δύναμη. δ) Το Xingyiquan πάντα ξεκινά από θέση όπου το βάρος του σώματος κυρίως τοποθετείται στο πίσω πόδι (santishi). Χρησιμοποιεί το κόψιμο με τη παλάμη, την ευθεία κίνηση (σφύριγμα) του αέρα, το τιρμπουσόν, το πλάγιο χτύπημα - σπρώξιμο και την αιώρηση σαν τις βασικές του τεχνικές. Αυτό το στυλ Wushu μιμείται τις χαρακτηριστικές κινήσεις ορισμένων ζώων όπως του δράκου, της τίγρης, του πιθήκου, του αλόγου, της χελώνας, του κόκορα, του γερακιού, του χελιδονιού, του φιδιού, του αετού και της αρκούδας. Το Xingyiquan χαρακτηρίζεται από απλές και σταθερές κινήσεις, κατευθείαν προώθησης και συμπαγείς ασκήσεις ρουτίνας. ε) Το Baguazhang χαρακτηρίζεται από ειδική εργασία στα πόδια και περιστροφή του σώματος. Χρησιμοποιεί τεχνικές παλάμης changing, σπρωξίματος, αρπαγής, μεταφοράς, οδήγησης, τρυπήματος, κοψίματος, μπλοκαρίσματος, κ.λ.π. Ο αθλητής που κάνει την επίδειξη περπατά σταυρωτά προς όλες τις διευθύνσεις. Γνωρίσματά του είναι οι γρήγορες κινήσεις του σώματος, η εύκαμπτη λειτουργία των ποδιών και οι διαρκείς αλλαγές διεύθυνσης. στ) Το Baijiquan είναι σχολή μάχης της πυγμαχίας με γνωρίσματα συντομίας, με κοφτερό τρύπημα, ισχυρό πλησίασμα, κρούση των ώμων, τεχνικές πιέσης και υποστήριξης. Οι ασκήσεις ρουτίνας είναι συχνά σύντομες και καλά πλεγμένες και εκτελούνται με βίαια δύναμη. Βαρύ πάτημα κάτω του ποδιού και τολμηρό πλησίασμα χρησιμοποιούνται συχνά για να υποβοηθήσουν την εφαρμογή δύναμης. ζ) Το Tongbeiquan χαρακτηρίζεται από πέντε βασικές τεχνικές: το ρεύμα αέρος από το πίσω χέρι, το χαστούκι, η διείσδυση τρύπημα, η υποστήριξη με την παλάμη και το ρεύμα αέρος τιρμπουσόν, όλες πολύ στενά συνεργάσιμες η μία με την άλλη και που συμπληρώνονται από άλλες οκτώ τεχνικές: αρπαγή, γάντζωμα, τρίψιμο, κόψιμο, κομμάτιασμα, μπήξιμο, ράπισμα. Ένα ειδικό γνώρισμα είναι ότι το χέρι χτυπά με την παλάμη και σκίζει τον αέρα με τη μορφή της γροθιάς. Το λύγισμα των ώμων και το στρίψιμο του καρπού χρησιμοποιούνται έτσι ώστε τα μπράτσα να χτυπούν μακριά με ξαφνική γρήγορη και εκρηκτική δύναμη. η) Το Fanziquan χρησιμοποιεί σύντομες γρήγορες και ζωηρές κινήσεις, συμπαγείς και καλοπλεγμένες ασκήσεις ρουτίνας και γρήγορη εφαρμογή δύναμης. Το Fanziquan χαρακτηρίζεται από τη γρήγορη διαδοχική εναλλαγή των κινήσεων των χεριών και των ποδιών και συνήθως διάφορες τεχνικές εφαρμόζονται ταυτόχρονα με ένα ξέφρενο τρόπο. θ) Το Piguan είναι μια πολεμική τέχνη με χτυπήματα μεγάλου βεληνεκούς. Χαρακτηρίζεται από το πλησίασμα από μακρυά, τις ισχυρές επιθέσεις που συνοδεύονται από τεχνικές μάχης. Βίαιη ένταση και συστολή, υποχώρηση και απόκρουση χαρακτηρίζουν της επιδείξεις του. Η εφαρμογή των τεχνικών απαιτεί γρήγορη μέση και εύκαμπτο ισχίο τα μπράτσα χαλαρά και σταυρωμένα και η δύναμη να επικεντρώνεται στους ώμους και στα μπάτσα. ι) Το Shaolinquan είναι ένα μεγάλο σύστημα από λαβές μεγάλης ποικιλίας και διαφορετικών στύλ και συμπεριλαμβάνει dahongquan, xiahongquan, paoquan, meihuaquan, qixingquan και luohanquan. Το Shaolinquan όπως διδάσκεται στο Μοναστήρι Shaolin στο Song Slan στην επαρχία Henan έχει χαρακτηριστικά γνωρίσματα κατευθείαν μπροστά μικρές, συμπαγείς και πολύ ισχυρές στάσεις και κινήσεις. Μια ιδιαιτερότητα είναι ότι η πυγμή χτυπά με το μπράτσο ούτε χαλαρό ούτε σφιγμένο. Η κατάληξη της κίνησης συνοδεύεται συχνά από ηχηρή εκπνοή (ρουθούνισμα). ια) Το Chuojiquan χαρακτηρίζεται από τεχνικές επίθεσης με τα πόδια. Οι βασικές τεχνικές για τα πόδια περιλαμβάνουν πάτημα, κλωτσιά, εγκλωβισμό, σκόπευση, προσποίηση, βηματισμό και συνθλιπτικά πλήγματα. Στη προπόνηση κάθε βήμα ακολουθείται από κλωτσιά με εναλλάξ κινήσεις χεριού και ποδιού. Είναι λαμπρό στύλ για τεχνικές για τα πόδια. ιβ) Το Ditangquan έχει σαν χαρακτηριστικό του στύλ το κύλισμα, πέσιμο, συστροφή και αναστροφή. Εμπεριέχει πολλά ακροβατικά στοιχεία και όσο περισσότερα γίνονται αυτά τόσο παρουσιάζει και υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. ιγ) Το Xiangxingquan είναι τέχνη μίμησης και μάχης που περιέχει τεχνικές μάχης κατ’ απομίμηση ζώων, πουλιών ή κατ’ αναπαράσταση διαφόρων προσώπων. Περιέχει πολλά στυλ όπως το γδάρσιμο από νύχια του αετού, το αρπακτικό σαρκοβόρο έντομο, το στυλ του πιθήκου, το στύλ του φιδιού, το στύλ του μεθυσμένου. Το Xiang-x-ingquan δίνει έμφαση στη μίμηση του πνεύματος ορισμένων ζώων ή προσώπων. Κάνοντας πρακτική του Xiang-xingquan κάποιος πρέπει όχι μόνο να μιμηθεί τη μορφή κάποιου αλλά και πλήρως να επιδείξει τα χαρακτηριστικά του Wushu επίθεσης και άμυνας. Β) Τα όπλα. α) Κοντά όπλα που περιλαμβάνουν, σπαθί, ξίφος και μαχαίρι. β) Μακριά όπλα που περιλαμβάνουν ακόντιο, ραβδί, γιαταγάνι και σπαθί με μακριά λαβή. γ) Διπλά όπλα που περιλαμβάνουν, διπλά σπαθιά, διπλά ξίφη, διπλούς γάτζους, διπλές τσεκουρολόγχες και διπλά δικέφαλα ακόντια. δ) Μαλακά όπλα όπου περιλαμβάνουν εννιάχορδο μαστίγιο, διπλό μαστίγιο, απλό σπαθί με μαστίγιο, τρίπτυχο ραβδί, μετεωριζόμενο σφυρί και σκοινί με ακόντιο. Γ) Σετ πυγμαχίας α) Πυγμαχία με γυμνά χέρια όπως γροθιές και αρπαγές με ένα αντίπαλο πυγμάχο β) Πυγμαχία με όπλα όπως μάχη με σπαθιά, μάχη με ξίφη, μάχη με ακόντια, μάχη με ραβδιά, απλό σπαθί εναντίον ακοντίου, διπλά σπαθιά εναντίον ακοντίου, σπαθί με μακριά λαβή εναντίον ακοντίου, τρίπτυχο ραβδί εναντίον ακοντίου. γ) Γυμνά χέρια εναντίον όπλων όπως σπαθί, ακόντιο, ή διπλά ακόντια. Δ) Ομαδικές Ασκήσεις. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει όλες τις ασκήσεις που εκτελούνται από 6 ή περισσότερα πρόσωπα με ή χωρίς όπλα, δημιουργώντας σχήματα με συγχρονισμένες κινήσεις. Αυτές οι ασκήσεις παρουσιάζονται συχνά με τη συνοδεία μουσικής. 2) Ελεύθερη μάχη. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει όλων των ειδών την ελεύθερη μάχη, μεταξύ δύο αντιπάλων δοκιμάζοντας την εφυία και τις τεχνικές κάτω από ορισμένες συνθήκες και με συγκεκριμένους κανόνες. Τα αθλήματα είναι ελεύθερη πυγμαχία, σπρώξιμο με τα χέρια και μονομαχία με κοντά όπλα. Το Κινέζικο Wushu έχει το δικό του παραδοσιακό σύστημα προπόνησης. Είναι έξη χαρακτηριστικά στις προπονητικές του μεθόδους τα ακόλουθα 1) Ενσωμάτωση της σκληρότητας με μαλακότητα. Το Κινέζικο Wushu τονίζει την ολοκλήρωση της μαλακότητας και της σκληρότητας. Όλες οι σχολές του Wushu τονίζουν την μέθοδο προπόνησης “ με εσωτερική σκληρότητα και εξωτερική μαλακότητα” “επιφανειακή μαλακότητα και ουσιαστική σκληρότητα” “ενσωμάτωση της μαλακότητας στη σκληρότητα και της σκληρότητας στη μαλακότητα” και “ο συντονισμός σκληρότητας και μαλακότητας επιφέρει σχεδόν τη νοητική σταθερότητα” κ.λ.π. 2) Συντονισμός των εσωτερικών και εξωτερικών δραστηριοτήτων Οι Εσωτερικές δραστηριότητες αναφέρονται σε λειτουργίες του μυαλού, οι εξωτερικές δραστηριότητες αναφέρονται σε σωματικές κινήσεις, του ματιού, του χεριού, του ποδιού, του κορμιού κ.λ.π. Μια επιταγή αφορά, την ανταπόκριση των πάνω με τα κάτω μέλη του σώματος: τα χέρια πρέπει να συμπίπτουν με τα πόδια, οι αγκώνες με τα γόνατα, οι ώμοι με τα ισχία. Αυτές οι ανταποκρίσεις ονομάζονται “Wai-San-He” “(Τρεις εξωτερικές ανταποκρίσεις)”. Μια άλλη επιταγή αφορά τον πλήρη συντονισμό των κινήσεων του σώματος. Πρέπει να υπάρχει ανταπόκριση μεταξύ του χεριού, του ματιού, του κορμιού, του ποδιού κ.λ.π., όταν ένα απ’ αυτά κινείται, όλα τ’ άλλα κινούνται, όταν ένα απ’ αυτά μένει ακίνητο, όλα τ’ άλλα μένουν ακίνητα. Αλλά οι εξωτερικές δραστηριότητες πρέπει να συντονιστούν με εσωτερικές δραστηριότητες. Όταν υπάρχει ειλικρίνεια στο μυαλό, γίνονται όπως πρέπει οι κινήσεις του σώματος. Έτσι στη προπόνηση του Wushu, πρέπει να απαλλαγεί κανείς από κάθε τι που διασπά τη νοητική του συγκέντρωση και αυτό είναι πρωταρχικής σημασίας γι’ αυτόν που ασκείται στο Wushu. Επί πλέον η επαγρύπνηση πρέπει να συντονίζεται με τη πρόθεση, η πρόθεση με το qi (την ενυπάρχουσα ενέργεια) και το qi με την ενεργό εκδήλωση της ενέργειας. Αυτές οι ανταποκρίσεις καλούνται “Nei-San-He” “(Τρεις εσωτερικοί συντονισμοί)”. Μόνο όταν επιτύχει αυτό το συντονισμό μπορεί ο ασκούμενος στο Wushu να αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση του Wushu και η επίδοση του μπορεί να φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο. 3) Η προέλευση και ο έλεγχος του qi και της αναπνοής Qi σημαίνει ροή ενυπάρχουσας ενέργειας, σημαίνει τη ψυχοφυσιολογική δύναμη που συνδέει με τη κυκλοφορία και την αναπνοή. Το Κινέζικο Wushu αποδίδει μεγάλη σημασία στη προπόνηση του qi και στον έλεγχο της αναπνοής. Για παράδειγμα, ο ασκούμενος στο taijiquan καλείται να βυθίσει το qi στο ομφαλό και να ”κατευθυνθεί από το μυαλό”. Το Shaolin quan επιμένει ότι “το qi πρέπει να ενεργοποιείται από τον ομφαλό προς τα έξω” και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της ασκήσεις “το σώμα και τα μέλη του δραστηριοποιείται μέσω της ελεγχόμενης χρήσης του qi και της αναπνοής”. Όλες οι άλλες σχολές του Κινέζικου Wushu και όλα τα στυλ δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο του qi όπως επίσης και της αναπνοής. 4) Εντατικοποίηση της εσωτερικής ενέργειας Αυτό σημαίνει ότι τα μέλη του σώματος και ο κορμός πρέπει να γεμίζουν μ’ ένα είδος έντασης εσωτερικής ενέργειας όταν πραγματοποιείται μια στάση ή κίνηση και ότι πρέπει να έχει κάποιος ένα φυσικό αίσθημα έντασης σ’ αυτά τα μέλη του σώματος. Οι τεχνικές του Wushu απαιτούν απόλυτη ισορροπία και ακρίβεια στις κινήσεις και τις στάσεις. Απαιτούν επίσης την αντίστοιχη εσωτερική ενέργεια ή ένταση στα μέλη και το κορμό και το αποτέλεσμα οι κινήσεις και οι στάσεις θα είναι γεμάτες ζωηράδα και θα φαίνονται ενεργητικότερες. 5) Συνεχές και αδιάκοπες κινήσεις Το Κινέζικο Wushu απαιτεί όλες οι κινήσεις, σε μια άσκηση ρουτίνας, να συνδέονται και να εκτελούνται με συνεχή ροή σε μια μαλακή αλυσίδα ενεργειών. Αν δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις μπορεί το “qi” να μπλοκαριστεί και να διαρρεύσει ανεξέλεγκτα. Αυτό εφαρμόζεται σ’ όλα επίσης τα στύλ. του Wushu όπως και στο Taijiquan.Τα άλλα στύλ εν τούτοις δεν απαιτούν τη ρευστότητα που χαρακτηρίζει το Taijiquan, αλλά απαιτούν όλες οι κινήσεις, παρ’ όλο που είναι χωριστές ή διακόπτονται μορφικά, να συνδέονται πνευματικά με το “Qi” ή “Yi” (πρόθεση) ούτως ώστε να σχηματίσουν ένα ενιαίο σύνολο. Ο ασκούμενος στο Wushu πρέπει να επιτύχει αυτό με τις συντονισμένες διανοητικές του δραστηριότητες, ή ακόμα και με την εργασία που πραγματοποιούν τα μάτια. 6) Σούστες και ακριβείς τεχνικές μάχης Οι τέσσερεις βασικές τεχνικές μάχης στο Wushu είναι κλωτσιές, χτυπήματα, τρυπήματα και αρπαγές, που συνιστούν σχεδόν όλες τις επιθετικές και αμυντικές κινήσεις στις ασκήσεις ρουτίνας του Wushu (όπως χτύπημα και τρύπημα) στις τεχνικές με όπλα. Κάθε μια απ’ αυτές τις βασικές τεχνικές έχει ορισμένο αριθμό τρόπων. Για παράδειγμα στις κλωτσιές υπάρχει κλωτσιά με τη φτέρνα, τεντωμένη πλάγια κλωτσιά, κλωτσιά με τη μύτη του ποδιού, συσπείρωση, σαρωτική κλωτσιά, γρήγορη κλωτσιά κ.λ.π. Στο χτύπημα υπάρχει σπρώξιμο, κομμάτιασμα, το καρφί προς τα πάνω, το συντριπτικό χτύπημα κ.λ.π. Για καθένα απ’ αυτούς τους τρόπους, υπάρχει ειδική μέθοδος εκτέλεσης. Για παράδειγμα η κλωτσιά με τη φτέρνα, η τεντωμένη πλάγια κλωτσιά, η σαρωτική κλωτσιά, απαιτούν μάζεμα και τέντωμα του ποδιού, αλλά η κλωτσιά με τη φτέρνα, πρέπει να γίνει με τα δάχτυλα του ποδιού σηκωμένα, το πέλμα να οδηγεί και τη δύναμη εφαρμοσμένη στη φτέρνα, η τεντωμένη πλάγια κλωτσιά, πρέπει να γίνει με τα δάχτυλα του ποδιού να είναι στραμένα στο πλάϊ, το πέλμα να οδηγεί και τη δύναμη εφαρμοσμένη στο κέντρο του πέλματος και η σαρωτική κλωτσιά, πρέπει να γίνει με τα δάχτυλα του ποδιού στραμένα πλάγια, το πέλμα κάτω και η δύναμη εφαρμοσμένη στην εξωτερική άκρη του πέλματος. Υπάρχουν αυστηρά καθορισμένες εξειδικευμένες ποιότητας για κάθε τρόπο των βασικών τεχνικών του Wushu, κλωτσιές, χτυπήματα, τρυπήματα και αρπαγές. Πρέπει να υπάρχει ώστε να μη συγχέονται η μια με την άλλη.