Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΕΣ ΣΤΟΝ ENERGY WAY

ΤΟ ΣΤΡΕΣ
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟ
ΤΡΟΠΟΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ




Η ένταση έχει να κάνει με αυτό που νομίζουμε
ότι θα έπρεπε να είμαστε.
Η χαλάρωση είναι αυτό που είμαστε.

Κινέζικη Παροιμία







Το στρες,
σε κανονικά επίπεδα, είναι ένας υγιής έμφυτος μηχανισμός, που στοχεύει στην επιβίωση του ατόμου, ενισχύοντας και επισπεύδοντας τις αντιδράσεις του σε στιγμές κινδύνου ή αβεβαιότητας.
Για τους περισσότερους από εμάς, το στρες αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν συναντάται σε υψηλά επίπεδα και για μεγάλες χρονικές περιόδους. 
Σε τέτοιες περιόδους, είναι πολύ σημαντικό να διαχειριζόμαστε σωστά και αποτελεσματικά το στρες μας, αφού οι επιπτώσεις του στην ψυχολογική και οργανική μας υγεία είναι τεράστιες.

Ο κάθε άνθρωπός βιώνει και εκφράζει το κάθε τι με διαφορετικό τρόπο. Ποιο είναι λοιπόν το δικό σας πρότυπο; Γίνεστε ευέξαπτος/η, απόμακρος/η ή θλιμμένος/η; Έχετε πονοκεφάλους ή αισθήματα κόπωσης;

Αυτό το βήμα είναι σημαντικό για να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε ότι περνάτε μία περίοδο με αυξημένο στρες και να διαχειριστείτε ανάλογα την καθημερινότητα σας.










Τι είναι το Στρες;
Το στρες αποτελεί μια απροσδιόριστη αντίδραση του σώματος στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος.
Έχει σωματικές και συναισθηματικές επιπτώσεις πάνω μας και δημιουργεί τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα. Το θετικό του είναι ότι μας ωθεί να δράσουμε και να σκεφτούμε νέες προοπτικές. Αν το βιώσουμε από την αρνητική του πλευρά, μάς κάνει να νοιώθουμε θυμό, απόρριψη, θλίψη και μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας όπως πονοκεφάλους, στομαχικές διαταραχές, αϋπνία, υπέρταση, έλκος, καρδιακές παθήσεις, δερματικές παθήσεις κ.λπ.
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, η γέννηση ενός παιδιού, μια απόλυση ή μια προαγωγή, μια νέα σχέση ή ένα διαζύγιο αποτελούν καταστάσεις στις οποίες κανείς νοιώθει έντονο στρες καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Τρία μόνο λεπτά της ώρας συναισθηματικού στρες είναι αρκετά να βλάψουν την καρδιά μας! Το στρες και η κατάθλιψη, σύμφωνα με νέες ελληνικές μελέτες, μπορούν να οδηγήσουν σε έμφραγμα ακόμα και στο θάνατο.
Σημειώστε δε, ότι μετά από κάθε στρεσογόνο ερέθισμα η αύξηση της αρτηριακής πίεσης παραμένει για τουλάχιστον μία ώρα, φανταστείτε τη δυσμενή επίδραση που μπορεί να έχει το στρες όταν μας συνοδεύει καθημερινά! Επιπροσθέτως η κατάθλιψη τετραπλασιάζει τις πιθανότητες εμφράγματος μυοκαρδίου!


Στρες διάρκειας μόνο 3 λεπτών οδηγεί σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης κατά 8 χιλιοστά στήλης υδραργύρου, και σε αύξηση κατά 12% της σκληρίας της αορτής (του μεγάλου δηλαδή αγγείου που δέχεται το αίμα από την καρδιά) που επιβαρύνει την αιμάτωση και τη λειτουργικότητα του μυοκαρδίου.
Η αύξηση αυτή παρατηρείται για τουλάχιστον 1 ώρα μετά το στρεσογόνο ερέθισμα καταδεικνύοντας τη δυσμενή επίδραση του καθημερινού στρες στο καρδιαγγειακό σύστημα.






Αναγνωρίστε τις πηγές του στρες σας


Αναρωτηθείτε από πού πηγάζει το στρες σας και αν μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό. Σχετίζεται άραγε με την δουλεία, με προβλήματα στο σπίτι, με οικονομικές δυσκολίες; Αυτό το βήμα είναι σημαντικό αφού μας επιτρέπει να απομονώσουμε την αιτία του στρες και να μην γενικεύουμε τις αντιδράσεις μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Επίσης, μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε πιο μεθοδικά και συγκεκριμένα το προβληματικό κομμάτι αντί να διευρύνουμε το πρόβλημα σε άλλους, πιθανόν υγιείς, τομείς της ζωής μας.

Αναγνωρίστε τους λανθασμένους τρόπους αντιμετώπισης που χρησιμοποιείτε


Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούν λανθασμένους και ανθυγιεινούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν τη δυσφορία που προκαλεί το αίσθημα του στρες, όπως για παραδείγματα το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ ή ακόμα και η υπερβολική κατανάλωση φαγητού.
Αυτές οι τακτικές όχι μόνο δεν θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά το στρες, αλλά είναι πολύ πιθανό να το αυξήσουν καθώς η αύξηση βάρους ή ο πονοκέφαλος που προκαλεί η χρήση αλκοόλ θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα.

Πώς να εξαλείψω το στρες από τη ζωή μου;
Το θετικό στρες προσθέτει προσμονή και ενθουσιασμό και μας κρατά σε εγρήγορση. Οι προθεσμίες, οι ανταγωνισμοί, οι συγκρούσεις ακόμα και οι απογοητεύσεις και οι λύπες δίνουν βάθος και πλούτο στη ζωή.
Στόχος μας δεν είναι να εξαφανίσουμε το στρες από τη ζωή μας, αλλά να μάθουμε να το αντιμετωπίζουμε. Χωρίς καθόλου στρες θα μας έπιανε κατάθλιψη και θα βαριόμαστε. Από την άλλη το υπερβολικό στρες μπορεί να μας «δέσει κόμπο».
Αυτό που χρειάζεται να κάνει ο καθένας από εμάς είναι να βρει τον ατομικά λειτουργικό βαθμό στρες ο οποίος θα τον κινητοποιεί και δεν θα τον παραλύει.
Ο βαθμός αυτός διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με την προσωπικότητα, την ηλικία, τις αντοχές και τις αντιδράσεις του καθενός.










ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ

η ομοιόσταση;

Ομοιόσταση είναι η αρμονική ισορροπία, σωματική και ψυχική, που έχει ένα ανθρώπινο ον. Νόσος είναι η έλλειψη αυτής της αρμονίας λόγω αδυναμίας του οργανισμού να επαναφέρει την ισορροπία ύστερα από μια «απειλή».

Οι έννοιες αυτές με άλλη ορολογία υπάρχουν ήδη από την εποχή του Πυθαγόρα και του Αλκμέωνα.
Η Ιπποκρατική Ιατρική βάσισε σε αυτές τις πολύ σωστές αντιλήψεις όλο της το οικοδόμημα.

Το 19ο και 20ό αιώνα οι Claude Bernard, Walter Cannon και Hans Selye επαναφέρουν και αναβαπτίζουν αυτές τις έννοιες.

Σήμερα χρησιμοποιούμε τους μοντέρνους όρους ομοιόσταση για την αρμονία της ζωής, στρεσογόνα ερεθίσματα για τα απειλητικά, διαταρακτικά, βλαπτικά ερεθίσματα, τα οποία μπορεί να είναι φυσικά ή ψυχικά, και στρες/ stress για την κατάσταση της απειλούμενης ή διαταραγμένης ομοιόστασης.

'Αγχος είναι το συναίσθημα δυσφορίας που έχουμε όταν αντιμετωπίζουμε ανεπιτυχώς μια στρεσογόνα κατάσταση.

Ο οργανισμός ωστόσο είναι οπλισμένος με αμυντικά συστήματα έναντι των απειλών;

 Στον οργανισμό υπάρχουν πολλά ομοιοστατικά συστήματα μεταξύ των οποίων είναι και το Σύστημα του Στρες. Σας αναφέρω μερικά από τα πιο σημαντικά: το Σύστημα του φόβου και του θυμού που εδράζεται στις αμυγδαλές του εγκεφάλου, το Σύστημα αμοιβής/ τιμωρίας το οποίο «κρύβεται» πίσω απ' ότι μας δίνει ευχαρίστηση, το θηλασμό του μωρού, το σεξ, τη διατροφή αλλά και πίσω από τους εθισμούς, κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά.

 Αλλα Ομοιοστατικά Συστήματα είναι το Μεταβολικό, το Καρδιοαναπνευστικό, του Ύπνου, το Ανοσολογικό, του Πόνου και της Κόπωσης, και φυσικά το Σύστημα του Στρες.











Όσον αφορά το Σύστημα του Στρες

Στον οργανισμό μας υπάρχουν τμήματα στον εγκέφαλο και την περιφέρεια, καθώς και ουσίες, οι μεσολαβητές του στρες, που τον βοηθούν να ανταποκριθεί στα στρεσογόνα ερεθίσματα και να επαναφέρει την υγιή ομοιόσταση ή εύσταση.

Το σύστημα του στρες παίζει τεράστιο ρόλο στην επιβίωση του ατόμου.
Είναι αυτό που επέτρεψε στον άνθρωπο να προσαρμόζεται κάτω από στρεσογόνες επιλεκτικές πιέσεις κατά την εξέλιξη και να αλλάζει γενετικά.

 Οι πιέσεις αυτές ήταν κυρίως η παρατεταμένη έλλειψη τροφής, η αφυδάτωση, οι λοιμώξεις, οι τραυματισμοί, καθώς και η πρόβλεψη των κινήσεων και η αποφευκτική ή επιθετική αντιμετώπιση των εχθρών.

Σήμερα υπάρχει άφθονη τροφή, η πείνα, η αφυδάτωση και οι λοιμώξεις έχουν εν πολλοίς ελεγχθεί, η βία και οι τραυματισμοί έχουν ελαττωθεί, ενώ τά θηρία και οι βάρβαροι εχθροί δεν υπάρχουν στην καθημερινή ζωή.

Η σωματική άσκηση δεν είναι πια αναγκαίο κομμάτι της καθημερινότητας.

Το σύγχρονο στρες του δυτικού ανεπτυγμένου κόσμου είναι περισσότερο ψυχοκοινωνικής και λιγότερο σωματικής φύσης.


Ποια η διαφορά μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού στρες;
 Το παθολογικό στρες έχει βλαπτική επίδραση στον οργανισμό και είναι αυτό που ο Hans Selye αποκάλεσε distress.

Το σύστημα του στρες είναι ένα σύστημα συναγερμού το οποίο είναι φτιαγμένο για να αντιμετωπίζει οξύ και βραχυπρόθεσμο στρες που διαρκεί ώρες ή, το πολύ, μέρες.
Όταν η κατάσταση στρες αρχίζει και διαρκεί εβδομάδες τότε επηρεάζει και τον εγκέφαλο και το σώμα.

Όταν δηλαδή, το στρες μετατρέπεται από οξύ σε χρόνιο, τότε κυρίως γίνεται νοσογόνο.
Αυτό το αποκαλούμε Όριο Υποχώρησης, και είναι όρος που δανειζόμαστε από τη Φυσική.
Αν πάρει κανείς μια μεταλλική ράβδο και την πιέσει, η ράβδος λυγίζει αλλά όταν αποσύρεται το βάρος η ράβδος επανέρχεται στο κανονικό.

 Όταν όμως η πίεση είναι τέτοια που μετά την απόσυρση του βάρους η ράβδος δεν επανέρχεται, τότε έχουμε περάσει το Όριο Υποχώρησης.

Έτσι και στον οργανισμό υπάρχει ένα όριο όπου από εκεί και πέρα αρχίζουμε να έχουμε βλάβες μη αναστρέψιμες.
Το Σημείο Υποχώρησης είναι το σημείο καμπής (tipping point) όπου μπαίνουμε σε δυσομοιόσταση. Ναι μεν μένουμε ζωντανοί αλλά σε μια ισορροπία παθολογική που έχει αρνητικές επιπτώσεις στον οργανισμό.
Όλες οι χρόνιες νόσοι είναι δυσομοιοστατικές καταστάσεις.

Εκεί κατατάσσεται και η παχυσαρκία και οι διαταραχές του άγχους.
Η βλάβη ή η νόσος που προκύπτει έχει φυσικά σχέση με τη γενετική και επιγενετική προδιάθεση του κάθε ατόμου και το περιβάλλον του.


 Το σύστημα του στρες είναι σε διαντίδραση με βασικούς ενδοκρινολογικούς άξονες, όπως της αναπαραγωγής, της αύξησης, του μεταβολισμού και του θυρεοειδούς αδένα.

Παράλληλα, το σύστημα του στρες επιδρά στο ανοσοποιητικό και στο γαστρεντερικό.

Όταν διεγείρεται το σύστημα του στρες,
ο οργανισμός δεν μπορεί να δαπανήσει ενέργεια στην αύξηση (ανάπτυξη), ενώ προσπαθεί να περιορίσει τις ενεργειακές δαπάνες από αυξημένες καύσεις και συνεπώς έχουμε καταστολή αυτών των συστημάτων.

Το στρες αφαιρεί ενέργεια από όλα τα συστήματα του οργανισμού που δεν έχουν σκοπό την άμεση επιβίωση του ατόμου.

Τα παιδιά με σοβαρή αγχωτική νόσο –αποτέλεσμα του χρόνιου άγχους– δεν ψηλώνουν κανονικά ή μπορεί να γίνουν παχύσαρκα.

Όταν διεγείρεται το Σύστημα του Στρες
αυξάνει η έκκριση κορτιζόνης και κατεχολαμινών.
Αυτές οι ορμόνες με τη σειρά τους προκαλούν αυξημένη έκκριση γλυκόζης, η οποία προκαλεί υπεργλυκαιμία και αυξημένη έκκριση ινσουλίνης.

 Η ινσουλίνη μαζί με την κορτιζόλη προκαλούν αύξηση του σπλαχνικού λίπους, αυτό με τη σειρά του κάνει αντίσταση στην ινσουλίνη σε πολλά όργανα όπως οι μύες και το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζουμε μεταβολικό σύνδρομο: δυσλιπιδαιμία, υπέρταση, διαβήτη Τύπου 2.

Και φυσικά σαν επακόλουθο έχουμε την αθηροσκλήρωση, τη βαθμιαία καταστροφή του καρδιαγγειακού μας συστήματος.

Σε όλες τις σύγχρονες παθήσεις όπως είναι η παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο, η αρτηριακή υπέρταση, οι αλλεργικές και αυτοάνοσες φλεγμονώδεις παθήσεις, τα χρόνια σύνδρομα πόνου και κόπωσης, καθώς και οι καταστάσεις άγχους και κατάθλιψης, το σύστημα του στρες παίζει κεντρικό παθογενετικό ρόλο.

Η χρόνια δυσομοιόσταση είναι πολύ συχνή, ευθύνεται για πάνω από 50 % της σημερινής χρόνιας νοσηρότητας, και επηρεάζει και την ποιότητα και τη διάρκεια της ζωής μας.

Σήμερα το άγχος θεωρείται σύμπτωμα «άνευ σημασίας» και οι γιατροί ενεργοποιούνται μόνο όταν έχει πλέον προκαλέσει νόσο.
Στα επόμενα 10-15 χρόνια θα γίνει στροφή και η ιατρική από νοσοκεντρική θα γίνει υγειοκεντρική και πιο ανθρωποκεντρική.
Το 80% των επισκέψεων σε γενικούς ιατρούς οφείλονται σε καταστάσεις που δημιουργούνται από παρατεταμένο στρες.

Το «δεν έχεις τίποτε έχεις στρες»  είναι λάθος διότι εφόσον αποκλεισθεί η οργανική νόσος ο γιατρός θα πρέπει να συζητήσει με τον ασθενή για το παρατεταμένο άγχος του και να τον βοηθήσει με ψυχολογική υποστήριξη ή με τον να τον καθοδηγήσει προς τον κατάλληλο θεραπευτή/τρια.

Το στρες μας έχει ξεφύγει γιατί παίρνει χρόνια να εκδηλωθεί νοσολογικά.
Αρχίζει σαν άγχος και δυσφορία αλλά στο τέλος εκδηλώνεται σε παχυσαρκία, σε μεταβολικό σύνδρομο, σε καρδιοαγγειοπάθεια, σε κάποια χρόνια νόσο.

Είναι γεγονός ότι όταν κάποιος αισθάνεται δυσφορικός, έχει άγχος, και αποζητά την αυτοθεραπεία στο φαγητό ή σε ουσίες εξάρτησης ή έχει ανεξήγητα συμπτώματα πόνου, κόπωσης και διαταραχών του ύπνου, έχει σημαντικό πρόβλημα χρόνιας δυσομοιόστασης, το οποίο όμως ο γιατρός σήμερα δεν το αναγνωρίζει.
Θα διερευνήσει τον ασθενή για κάποια παραδοσιακή νόσο και αν δεν την βρει θα σταματήσει και θα μείνει εκεί


Τι γίνεται στον οργανισμό από τα 50 και μετά;
Στην Αμερική τα 50 θεωρούνται η κορυφή του λόφου, το σημείο καμπής, μετά αρχίζει η κατάβαση.

Στη δική μας τη γενιά τα 50 χρόνια είναι το σημείο υποχώρησης: τα όρια ανοχής εξαντλούνται, η αύξηση τού λίπους, της φλεγμονής προκαλούν πια ορατή χρόνια νόσο.

Η ηλικία συνδυάζεται με πτώση του μεταβολισμού, οπότε αν δεν μειώσουμε την τροφή και δεν αυξήσουμε την άσκηση μοιραία θα έχουμε μεταβολικό σύνδρομο.

Σήμερα δυστυχώς στα παχύσαρκα παιδιά στην Ελλάδα βρίσκουμε αλλαγές που παλιότερα βρίσκαμε σε 50άρηδες: υψηλή κακή χοληστερίνη LDL, χαμηλή καλή χοληστερίνη HDL, αυξημένα τριγλυκερίδια, αυξημένη πίεση, και σε πολλούς εφήβους, Διαβήτη Τύπου 2.

Συνεπώς, προβλέπουμε ότι θα υπάρξει σύντομα, σε 10-15 χρόνια, μια έκρηξη χρονίων νόσων σε νέους 30-40 χρονών.
Αυτό παρατηρείται σε όλο τον Δυτικό κόσμο και αρχίζει να εμφανίζεται και στον αναπτυσσόμενο. Αυτό οφείλεται στην αφθονία κακής ποιότητας θερμίδων, στην ελάττωση της άσκησης...

Αυτή η γενιά, των παιδιών μας, θα έχει χειρότερη υγεία από εμάς.


Ενδείξεις στρες

• Αυξανόμενη χρήση οινοπνεύματος ή άλλων ψυχοδραστικών ουσιών.
• Αυξανόμενη πλήξη και κούραση 
• Προβλήματα στη λήψη αποφάσεων 
• Ανησυχία ή ταραχή για ασήμαντα γεγονότα 
• Ανικανότητα αυτοσυγκέντρωσης ή επικέντρωσης της προσοχής. 
• Ανικανότητα οργάνωσης προσωπικών υποθέσεων. 
• Αδυναμία, ίλιγγος και αναπνευστικά προβλήματα. 
• Επίμονα εχθρικά συναισθήματα. 
• Εφιάλτες 
• Ισχυρές εξορμήσεις για φυγή, κραυγές και αποφυγή των πάντων. 
• Συχνοί πονοκέφαλοι και ασθένειες 
• Συχνή δυσπεψία, διάρροια ή ενούρηση.
• Συχνά κρυολογήματα και μολύνσεις.
• Διατροφικά προβλήματα και προβληματικός ύπνος.

Σκέφτομαι άρα υπάρχω

Σε διαφοροποίηση με τα υπόλοιπα ζώα ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της σκέψης.
Είναι πλέον  επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η σκέψη επηρεάζει και ενεργοποιεί τα γονίδια και την έκφραση τους (Επιγενετική).

Το πρόβλημα στην εξίσωση είναι ότι μέσα από τη σκέψη και το συναίσθημα ο άνθρωπος μπορεί να ενεργοποιήσει αυτούς τους μηχανισμούς χωρίς να υπάρχει πραγματική βιολογική απειλή προς την επιβίωση.

Η ανησυχία για την οικονομική κατάσταση γίνεται για παράδειγμα αντιληπτή ως απειλή για την επιβίωση και το σώμα μας αντιδρά αντίστοιχα.

Στη φύση όμως μια σοβαρή απειλή προς την ζωή έχει συνήθως περιορισμένη διάρκεια.
Δεν έχει προβλεφτεί ότι η χώρα μας θα έμπαινε σε οικονομική κρίση, ότι θα ερχόταν το ΔΝΤ και ότι δεν θα ξέραμε πότε θα βγούμε από αυτή τη κρίση.
Δεν είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι για κάτι παρόμοιο!

Το αποτέλεσμα είναι το σώμα να λειτουργεί σε κατάσταση χρόνιου στρες και ενώ τα τελευταία 100 χρόνια έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής μας, έχουν επίσης αυξηθεί κατακόρυφα τα χρόνια νοσήματα ο καρκίνος και οι ψυχικές διαταραχές.



Βιολογικοί Μηχανισμοί του Στρες

Το σώμα μας είναι μια εκπληκτική μηχανή που πραγματοποιεί εκατομμύρια διεργασίες  ταυτόχρονα, χωρίς εμείς να σκεφτόμαστε ή να δίνουμε εντολή για να συμβούν.

Η κόρη των ματιών μας διαστέλλεται και συστέλλεται ανάλογα με την ένταση του φωτός στο περιβάλλον, η καρδιά μας χτυπάει με έναν ρυθμό που προσαρμόζεται στις ανάγκες των οργάνων για αίμα, τα έντερα μας και στο στομάχι μας κινούνται για να προωθήσουν την τροφή, ορμόνες εκκρίνονται όταν πρέπει και όσο πρέπει ενώ εκατομμύρια χημικές αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα, χωρίς εμείς να έχουμε κάποια ενεργή συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες.

Μέσα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης το ανθρώπινο σώμα έχει προσαρμοστεί και έχει προγραμματιστεί γενετικά ώστε να αντιδράει με συγκεκριμένο τρόπο ανάλογα με τις περιστάσεις.

Αντίστοιχα γενετικά προγράμματα ενεργοποιούνται σε συνθήκες που απειλούν την επιβίωση μας. Αυτόματοι μηχανισμοί τίθενται σε λειτουργία για να μας βοηθήσουν και να αυξήσουν την πιθανότητα επιβίωσης μας σε μια δύσκολη κατάσταση.

Αυτό το σύνολο ορμονικών και χημικών αντιδράσεων που συμβαίνει στο σώμα μας ονομάζεται
στρες.
Αυτόματοι Βιολογικοί Μηχανισμοί

Οι παραπάνω γενετικά προγραμματισμένοι μηχανισμοί αναπτύχθηκαν και υπάρχουν με σκοπό να βοηθήσουν στην επιβίωση μας.

Μας επιτίθεται για παράδειγμα μια αρκούδα, στη φύση δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη ή θα γλυτώσουμε ή θα μας φάει.

Αυτός είναι και ο λόγος που το σώμα σε τέτοιες περιπτώσεις εξαντλεί και υπερβαίνει τα όρια του με σκοπό να καλύψει τις απώλειες και να επουλώσει τις πληγές σε δεύτερο χρόνο, όταν θα έχει την ευκαιρία.

Γνωρίζουμε από την αρχαιότητα ότι για να επιτευχθεί η επούλωση σε αυτές τις περιπτώσεις, η ξεκούραση και η καλή τροφή είναι οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες.
Μέχρι εδώ όλα καλά, πως γίνεται όμως αυτοί οι μηχανισμοί που εξελίχθηκαν για να μας βοηθήσουν, να απειλούν την σωματική και πνευματική μας υγεία;

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ